Janina Kossakowska- Dębicka

Janina Kossakowska – Dębicka z domu Rogowska urodziła się 19 września 1910 r. w Opatowie. Tu ukończyła szkołę powszechną.
W swoich wspomnieniach pisze – moim pragnieniem było zostać nauczycielką. Dlatego w 1928 roku zdaje konkursowy egzamin na drugi rok Seminarium Nauczycielskiego w Radomiu, które z wyróżnieniem ukończyła w roku 1932. Z dyplomem nauczycielki wróciła do ukochanego Opatowa, z nadzieją, że dostanie tu pracę. W kraju panuje kryzys. Ma więc trudności z zatrudnieniem. Jeździ po szkołach wiejskich powiatu opatowskiego i iłżeckiego w poszukiwaniu posady. Stałej pracy nie znajduje. Przyjmuje propozycję rocznej bezpłatnej praktyki w szkole powszechnej w Opatowie, w której jeszcze niedawno była uczennicą. Spisuje się doskonale. Zbiera pochwały za wzorowe prowadzenie lekcji. Ma nadzieję, że po praktyce zostanie zatrudniona na płatnym etacie. Niestety, tak się nie stało. Musi zadowolić się zastępstwami w szkołach powiatu opatowskiego i iłżeckiego. W 1935 roku dostaje wreszcie propozycję stałej pracy w szkole powszechnej w Tychowie, 8 km od Starachowic. Propozycji jednak nie przyjmuje. Chce pracować w Starachowicach, bo tu mieszka i pracuje jej przyszły mąż. Szczęście się do niej uśmiecha. Dostaje pracę w Wierzbniku. Jest to niestety praca na zastępstwach.

 

 

Szkolna gablota poświęcona biografii Patronki Szkoły

W 1936 r. wychodzi za mąż. Dostaje wreszcie stały etat w szkole powszechnej nr. 1 w Wierzbniku. Jest szczęśliwa, ma pracę, ma piękną córeczkę Dorotkę. Radość trwała jednak krótko. Jest rok 1939. Wybucha wojna niemiecko – polska. Wraca do rodzinnego Opatowa, gdzie przeżywa gehennę okupacji hitlerowskiej. Nie załamuje się.
Z narażeniem życia organizuje tajne nauczanie. Ma pseudonim „Janka”.
W styczniu 1945 r. mieszkańcy Opatowa, w związki z nadchodzącą ofensywą wojsk radzieckich, przeżyli drugą gehennę wojenną. Tym razem dotyczyła ona ucieczki przed cofającymi się w popłochu wojskami niemieckimi. Kilka tygodni mieszka z rodziną w Ostrowcu. 15 stycznia 1945 r. Opatów jest wolny. Bohaterka wraz z rodziną wraca do całkowicie zdewastowanego domu, gdzie wraz z mężem stara się zabezpieczyć dach nad głową dla całej rodziny. Podejmuje również starania o uruchomienie zdewastowanej szkoły. Cel osiąga.
Dnia 1 marca 1945 roku podejmuje pracę w nowo otwartej szkole. Władze oświatowe zaliczają jej tajne nauczanie w czasie okupacji do stażu pracy. Uczy, wychowuje i działa społecznie przez następne 22 lata. Dziś można śmiało powiedzieć, że była przykładem „Siłaczki” Stefana Żeromskiego.

dokument z 1945r. dotyczący tajnego nauczania

w okresie okupacji

Popiersie p. Janiny Kossakowskiej- Dębickiej w szkolnej auli